ΣΑΤΑΝΟΠΛΑΝΟ

Σ᾽ ὄνειρο εἶδα πάλι χθὲς
μέσα σὲ ἀροπλάνο
νὰ παίζω τάβλι καὶ black-jack
μαζὺ μὲ τὸ Σατάνο

ᾖταν ἡ ὄψι του τραχειὰ
μαύρη σἂν τὸ κατράμι
ἔβριζε μᾶννες καὶ Χριστὸ
καὶ ἔφτυνε μπαχλάμι

τὸ βλέμμα του καρφώνονταν
στὶ συνοδοὺς μὲ λῦσσα
τὰ πούλια καὶ τὴ ντράπουλα
πλημμύρισε μὲ χῦσσα

ξάφνου γυρίζει καὶ μοῦ λὲ
«τοὺς πούστηδες δικᾶστε,
σκοτῶστε τοὺς ἀριστεροὺς
καὶ τὰ τσουλιὰ κρεμᾶστε»

«κωλογαμῆξι σφηνωτὸ
καὶ ποῦτσα τεφαρίκι
wehrmacht φοράει ἡ ψυχὴ
καὶ χύνει ναζικλίκι»

«κάποτε», εἶπε, «γάμησα
μιὰ Φλαμανδὴ στὸ Ἄργος»
αὐτὰ τὰ λόγια ξέρασε
κι εὐθὺς ἔγινε τρᾶγος

λίγο μασούλησε σανὸ
ῥεύτηκε σἂν ἀρχίδι
φόρεσε ἀλεξίπτωτο
καὶ χάθηκε σὰ φίδι