Λιάνα Κανέλλη ἄψωλη Λεσβία σκατομοῦνα
σὲ ξεκοιλιάζω σἂ σκυλὶ καὶ σοῦ γαμῶ τὴ γοῦνα
τρᾶβα καρκῖνο ῥὲ πουστρί, κάπνισε σἂ μπουκᾶρι
καὶ βγᾶλε τὸ Κακὸ Σπυρί, σπαρτάρα σἂ ντο ψάρι
εὐνοῦχε μισομούνικε, διεστραμμένο χτῆνος
σάπιο τὸ κωλοψύχι σου καὶ ἡ ζῳή σου θρῆνος
ξεφτυλιζμένη τραβεστή, μῆτρα κατεστραμμένη
ἡ μῆτρα ποὺ σὲ ξέρναγε, ἡ σκυλογαμημένη
ἀῤῥωστημένο πουσταριὸ στὰ κόμματα γυρίζεις
βογγᾷς πουλᾷς Φεμουνισμό, μὲ χύσια γουργουρίζεις
Μαζόχα ζῳντανέ-νεκρὲ σχιζοφρενὲς μπαστάρδι
Ψυχάκω ἀλητόπουστα καὶ πρωκτικὸ ῥημάδι
40
Τρὸλλ ἀπανωτά, σκληρὰ σὲ μπεργαμᾶνε
καὶ τὸ παχύ σου ἔντερο ξηλώνουν καὶ κρεμᾶνε
ἀρχίδι λαομίσητο τὸ πτῶμα σου σκυλεύω
στὸν τᾶφο σου τυμβωρυχῶ καὶ τὰ ὀστά σου κλέβω
AIDS Πανοῦκλα καὶ Χτικό, Πανώλη καὶ Μαλάργια
Καὶ κατα Πλάκας Σκλήρυνσι, Χολέρα καὶ Διάῤῥγοια
Να σοῦ τεντώσουν τὸ κορμί, στὰ δύο να σὲ κόψουν
Καὶ μέσ’ στο βρωμομούνι σου περίπτερα νὰ σπρώξουν
Πᾶνε γαμίδια ῥὲ χτικιό, πέσε καὶ ψόφα τώρα
Κι εἴθε
Τελχῖνες νὰ ζ’ γαμᾶν καὶ μέσ’ στη νεκροφόρα