Δευτέρα 15 Φεβρουαρίου 2010

ΕΠΙΣΤΟΛΗ ΠΡΟΣ ΗΛΙΑ ΨΙΝΑΚΗ

μέσ’ στῆς νυχτὸς τὴ σιγαλιὰ
στοῦ Κοιμητήριου τὰ σκαλιᾶ

νὰ ὁ Ψινάκης τὸ χλεπιό,
τὸ λιμασμένο πουστικὸ

ῥουφᾷ τὰ νεκρικὰ ψωλιᾶ
ἀπὸ τὰ Zombie τὰ λεπρὰ

καὶ καταπίνει λαίμαργα
χύσια τὰ καρκινιάρικα

Ψινάκης βρωμολουγκραριὸ
μεταλλαγμένο τραβελιὸ

τραβᾷ τσιαμπούκιασμα στυφὸ
ψωνιέται στὸ Βοτανικὸ

τὸ νεκροσφοῦγγι του γαμῶ
στὸν τᾶφο του ἀσχημονῶ

καὶ στὸ κανδῆλι του ξερνῶ
πηχτὲς χλεμπόνες κι ἐμετὸ

τὸ πτῶμα του τὸ σιχτερὸ
καὶ τὸ λεπρό του σκελετὸ

στὸ μνῆμα του τὸ λιγδερὸ
εἰσβάλλω καὶ νεκροσυλῶ

Ψινάκη μπρατσιμπουκωτὴ
καὶ θεομίσητο πουστρὶ

σοῦ βεβηλώνω τὴν ψυχῆ
σοῦ ἀμαυρώνω τὴ ζωῆ

ΨΩΛΟΦΟΥΡΚΙΣΜΑΤΑ

ΠΙΠΑ ΣΟΥΛΤΑΝ ΑΠΕΡΙΤΙΦ
ΣΤΟ ΓΚΩΛΟ ΧΩΝΟΥΝ ΠΟΡΤΑΤΙΦ
ΚΑΙ ΠΟΥΤΣΙΚΛΙΚΙΑ ΑΛΜΥΡΑ
ΠΗΧΤΑΔΙ ΧΥΝΟΥΝΕ ΜΑΣΙΦ

ΠΑΠΑΡΙ ΔΥΣΤΡΟΦΟ ΠΕΡΚΝΟ
ΨΩΛΟΦΟΥΡΚΙΖΕΙ ΤΟ ΓΚΡΙΤΖΝΤΟ
ΚΑΙ ΑΓΓΕΛΟΥΔΙΑ ΠΟΥΣΤΡΑΛΙΚ
ΣΕ ΚΥΡΔΙ ΛΟΥΖΟΝΤΑΙ ΘΟΛΟ

ΣΤΟΥ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟΥ ΤΑ ΣΧΑΛΙΑ
ΤΟΥΡΚΟΙ ΓΑΜΟΥΝ ΤΗ ΜΠΑΝΑΓΙΑ
ΚΙ ΕΞΙ ΤΣΕΡΚΕΖΟΙ ΙΤΑΜΟΙ
ΤΗΣ ΚΑΤΟΥΡΑΝΕ ΤΑ ΜΑΛΛΙΑ

Σ' ΑΥΤΟ ΤΟ ΒΟΘΡΟ Τ' ΟΥΡΑΝΟΥ
ΧΥΖΝΑ ΤΙΝΑΖΟΝΤΑΙ ΠΑΝΤΟΥ
ΚΙ ΑΝ ΗΣΑΙ ΘΡΗΣΚΟΣ ΕΥΣΕΒΗΣ
ΚΑΠΟΥ ΘΑ ΒΡΗΣ ΝΑ ΓΑΜΗΘΗΣ

ΜΕΣΑ ΣΤΟΥΣ ΚΟΛΠΟΥΣ Τ' ΑΒΡΑΑΜ
ΑΝΙΕΡΟ ΧΥΣΟΧΑΜΑΜ
ΟΒΡΟΙ ΣΕ ΓΕΡΟΥΣ ΧΡΙΣΤΧΙΑΝΟΥΣ
ΨΩΛΕΣ ΦΥΤΕΥΟΥΝΕ ΤΑΜΑΜ

ΚΙ ΕΓΩ ΣΑΝ ΑΡΙΟΣ ΝΤΑΗΣ
ΦΑΣΙΣΤΑΣ-ΣΚΥΛΟΣ-ΣΕΞΙΣΤΗΣ
ΓΙΑ ΕΝΑ ΠΡΑΜΑ ΜΟΝΟ ΖΩ:
ΝΑ ΝΤΟΥΣ ΓΑΜΑΩ Ο,ΠΟΥ ΓΗΣ

ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΜ' Ο ΣΑΤΑΝΑΣ
ΟΥΤ' Ο ΚΑΡΓΙΟΛΗΣ Ο ΠΟΛ-ΠΟΤ
ΕΙΜ' ΕΝΑΣ ΑΓΙΟΣ ΝΑΖΙ,
ΕΝΑ ΦΡΙΧΤΟ ΓΑΜΩΡΟΜΠΟΤ

ΟΛΗΣ ΤΗΣ ΓΗΣ ΟΙ ΑΡΙΣΤΕΡΟΙ

Ὅλης τῆς γῆς οἱ ἀριστεροὶ γεννήθηκαν χυμένοι

Πουτᾶνες τοὺς ἀνέθρεψαν, γαμιοῦνται πεθαμένοι


Μέσα στὶς φλέβες τους κυλᾷ μουνόσκυλο λοιωμένο

Στὸ γκῶλο τους λυσσομανᾷ ἀλβάνι χτικιασμένο


Χῦσσα ἱδρῶτας καὶ σκατᾶ στάζουν στὸ πρόσωπό τους

Τὸν πάππο τους shkedërγαμᾷ ὁ Ἄρχοντας τοῦ Σκότους


Μνῆμες πηγμένες στὶς ψωλιὲς τὸν ὕπνο τους στοιχειώνουν

Ξυπνοῦν μὲ σπέρμα στὸ λαιμό, Γαμώσαυροι ζυγώνουν:


Μέσ’ ἀπὸ δίνη ξεπηδοῦν, τὸ χωροχρόνο σπᾶνε

Μὲ σφυροδρέπανες βζωλὲς κομμουνιστὲς γαμᾶνε


Πά’ στὸ μετόχι τους φωτιὰ καὶ στὸ τσαρδί τους χῦσι

Ἡ μάνα ποὺ τοὺς ξόρναγε πουτσόγαλο νὰ φτύσῃ


Μέσ’στὰ σεντόνια τους νὰ μποῦν φίδια καὶ κατζαρίδες

Στοιχειᾶ νὰ ξεπετάγωνται ἀπ’ τοῦ σπιτιοῦ τὶς μπρίζες


ὅλ’ ἡ ζωή τους, Σατανᾶ, μιὰ κόλασι νὰ γένῃ

νὰ ντοὺς γαμ τ φάντασμα καὶ τοῦ Κοκκινογένη


κι ὅλου τοῦ κόσμου τὸ ψωλὶ ἂς μπῇ στὸ κύτταρό τους

μὲ κῦρδι turbo-τοξικὸ νὰ πνίξῃ τὸν θυμό τους