Δαπίτισσες περήφανες ἄλλο δὲν εἶναι πιὰ
κείτονται τώρ’ ἀνάσκελα στῆς Σίνα τὴ μεριὰ
τουρῖστες Γάλλους χαιρετῶ πολὺ εὐγενικὰ
στὸ Σύνταγμα στὶς σκᾶλες καὶ σφίγγω μαχαιριὰ
στοῦ Γκαῖτε τὸ Ἰνστιτοῦτο, κάπου ἀπ’ ἔξῳ ‘κεῖ
περνοῦσα λίγο βιαστικὰ ἕνα λαμπρὸ πρωΐ
βρίσκω μιὰ ταγιερόγρῃα μ’ ἐφημερίδα «Ἑστία»
μπουνίδι χουλιγκάνικο κοτσάρισα στὴ θεία
βγαίνει ὁ γυιὸς ὁ ἀγγλοτραφὴς ποὺ ἄκουσε φωνὲς
τοὖπα «ἔτσι ξηγιόμαστε ἐμεῖς στὶς Ἀχαρνές»
μὲ ἕνα Datsun κόκκινο ἀράζω Κολωνάκι
καὶ κάνω στὶς γειτόνισσες τὸ πιό αἰσχρὸ καμάκι
μὲ τὰ πολλὰ φωνάξανε καὶ τὴν Ἀστυνομία
παιδιὰ ποὺ εἶχαν μέσον στὴ Νέα Δημοκρατία
μὲ ὕφος ἀδερφίστικο μοῦ κάνανε συστάσεις
μυδράλjο τότε τράβηξα, σοῦ λέω γαμῶ τὶς φάσεις
λίγο-πολὺ τελείωσα μὲ τὰ Νηοκλασσικὰ
λέω νὰ γαμήσω Φάληρο, παραλjακὴ μεριὰ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου