Αἰώνια θὰ σοῦ γαμῶ τὸ σάπιο σου κουφάρι
ῥουφιᾶνε Σπηλιωτόπουλε μασῶνε πούστη Ἄρη
ψωλογλυψιὲς ἀπὸ μικρός, τσιμπουκοαλητεῖα
ῥούφαγες μπούκια σὲ ΟΝΝΕΔ καὶ Ν. Δημοκρατία
ἀπὸ παιδὶ σὲ μάθανε πώς γλύφουν τὸ καυλῖ *
γι’ αὐτὸ καὶ στράγγισες καλὰ τὸ τοῦ Καραμανλῆ
πάππου πρὸς πάππου τὄχατε στὸ σόϊ πουσταρία
χούζια στὸ ντάφο σας χντικιά, σκατὰ στὴ Μασωνία
* ἡ λήγουσα αὐτοῦ τοῦ στίχου περισπᾷται διότι εἶναι μακρόχρονη (κρατάει 2 χρόνους) ὥστε να διατηρῇται τὸ Δεκαπεντασύλλαβον.
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου